Ik zit inmiddels ruim een maand bij mijn gezin. Een maand met ups, downs, drukke dagen, rustige dagen, kinderen die goed luisteren en ook helemaal niet, maar vooral een maand die achteraf heel snel voorbij is gevlogen. Ik heb hier echt wel mijn dagen dat ik toch heel graag mijn koffers zou willen pakken en het eerste vliegtuig naar huis wil nemen, maar deze dagen wegen bij lange na niet op tegen alle leuke momenten die ik heb al heb meegemaakt (en ook nog ga meemaken!).

De afgelopen weken begon eindelijk het normale leven hier in het gezin. Alle kinderen zijn thuis, gaan naar daycare of school en de sporten zijn langzamerhand ook allemaal weer begonnen. Dit betekent voor mij, na een maand wat heen en weer geschuif, eindelijk een vast rooster. En dat bevalt me wel. Elke maandag en dinsdag zijn de kinderen op school of daycare en ben ik tussen 9.30 en 14.45 vrij om te gaan waar ik wil. Na schooltijd haal ik de oudste op, spelen we wat of doen we een boodschap en om 16.45 halen we de jongste twee op van daycare. Tegen de tijd dat we weer thuis zijn, is het tijd om te koken en mogen de kinderen eventjes tv kijken of een boek lezen (lees: voornamelijk plaatjes kijken). Om 18.00 in bad en om 18.45 naar boven om wat te lezen tot de ouders thuiskomen en het naar bed brengen van mij overnemen. Woensdag werk ik tot 12.30 en heb ik alleen de jongste twee en in de avond moet ik ze op bed leggen en een uurtje oppassen. Op donderdag heb ik een volle dag met de kinderen, al gaat de oudste wel naar school en op vrijdag ben ik zo goed als vrij. Ook de weekenden ben ik vrij. Het is meer vrije tijd dan ik in eerste instantie dacht te hebben, maar hierdoor kan ik wel veel plekjes in Sydney ontdekken.

Ik heb eerder deze maand een combinatieticket voor een aantal “attracties” gekocht. Het scheelde me zo’n $100 dus dat leek het wel waard. Helaas waren het aquarium en de wildlife zoo flinke tegenvallers na het lezen van alle reclame die ervoor gemaakt wordt. Ik ben later met Jacqueline naar de Sea Life Sanctuary op Manly geweest en dat was dan wel weer leuk! Veel minder commercieel en heel veel minder Aziaten op bezoek, wat misschien ook wel te maken heeft met het feit dat het aquarium en de zoo allebei midden in het centrum liggen.. Ik ben bij de Chinese Garden of Friendship geweest en het was zo bijzonder om mee te maken dat er in een ongelooflijk drukke stad, met al het verkeer dat langs de muren van de tuin liep en alle hoge kantoorgebouwen eromheen, het in de tuin leek alsof iemand het geluid had uit gezet (of op z’n minst de volumeknop flink omlaag had gedraaid). Daarna ben ik doorgelopen naar Chinatown en Paddy’s Market binnengelopen. Om een korte omschrijving te geven van Paddy’s Market: Het is net een miniatuurversie van de Zwarte Markt in Beverwijk. Er schijnt hier ook een hele grote markthal te zijn, maar die was natuurlijk gesloten toen ik er na een treinreis van anderhalfuur voor stond.

Ik heb een extra oppasadresje! Een vriendin van mijn hostmom, wie ik al eerder een keertje had ontmoet met de kinderen, vroeg of ik het zag zitten een avond op te passen. Hartstikke leuk natuurlijk, maar ook wel spannend want ik had de kinderen nog maar een keer een paar uurtjes gezien en ik moest ze gelijk op bed leggen. Om een niet zo’n heel lang verhaal kort te maken: de kinderen sliepen snel en zelfs de oudste lag na een halfuur te slapen terwijl dat normaal nooit gebeurt volgens de moeder (inwendig happy dansje). Daarna ben ik door de vader naar huis gebracht. Het was mijn eerste weekend home alone in het huis, dus het was wel heel erg stil thuiskomen. Die zaterdag heb ik niks gedaan overdag en het was heer-lijk. Eindelijk rust in huis. Geen kinderen, die ondanks dat je vrij bent echt nog wel aan je hangen, alleen maar stilte. In de avond ben ik met Lisa naar Circular Quay geweest om de Chinese dierenriem in het donker te bewonderen. We hebben niet het hele rondje gelopen, maar zijn geëindigd in een parkje onder de Harbour Bridge met uitzicht op het Opera House. Ik was die avond eindelijk zo slim om met de auto naar het station te rijden, waardoor ik niet in het donker alleen over straat naar huis moest lopen. Wel zo prettig en zeker iets om te onthouden. Die zondagochtend had ik weer met Lisa en ook Jacqueline afgesproken om te gaan snorkelen. Nou is snorkelen niet iets wat je in Sydney gauw doet als je het vooruizicht hebt ook naar the Great Barrier Reef te gaan, maar het was hartstikke leuk! Jacqueline had al eens eerder gesnorkeld, Lisa nog nooit en mijn ervaring was niet meer dan een paar proeflesjes in het zwembad. Er zijn drie baaien die getipt worden als prima snorkelplekken rondom Sydney. Jacqueline zei al bij een van die baaien te zijn geweest en het niet zo denderend te vinden, dus zijn we naar Clovelly Beach gegaan. We hebben ongeveer een uur gesnorkeld en best wat vissen gezien. Vooral veel grote zeeslakken en zee-egels, maar ook dat was leuk om te zien want het water was heel helder. Daarna hebben we nog wat op het strand gelegen en impulsief besloten een wandelingetje te maken. Uiteindelijk hebben we bij Bronte wat gedronken en zijn we bij Bondi weer op de bus naar huis gestapt. Op Central hebben Lisa en ik nog gauw een pizza genomen en toen ik thuiskwam was ik kapot. Het was zeker een goed weekend dat weekend alleen thuis. Het was fijn om totaal afgeleid te zijn van het werken hier en andere meiden om me heen te hebben.

De afgelopen weken heb ik hier belachelijk hoge temperaturen meegemaakt. Het is natuurlijk hartje zomer hier, maar aan de luchtvochtigheid kan ik echt niet wennen. Met 35 graden of meer iets doen is gewoon niet te doen. Gelukkig heeft het nu ook een aantal dagen geregend en in die dagen daalde de temperatuur ook wat, maar voor de komende tijd staan er ook weer hele hete dagen op de planning. Ik hoorde mijn hostmom vorige week zeggen dat ze in een krant las dat het de warmste zomer in zo’n 120(!) jaar is. Heb ik weer. Begrijp me niet verkeerd, het is heerlijk om aan de winterse temperaturen in Nederland te mogen ontsnappen, maar in deze temperaturen valt ook niet te functioneren en dat is weggegooide tijd in een prachtig land.

Zoals ik eerder schreef stond ik met mijn onoplettende hoofd voor een gesloten markthal. Ik heb dat tripje mooi kunnen veranderen in een tripje naar ’t Winkeltje of ook wel The Dutch Shop. Een van mijn irritaties hier is dat er in de supermarkt geen fatsoenlijk drop te vinden is. Ja, dat wist ik vooraf, maar als je dan een dropafdelinkje hebt valt het toch vies tegen als de producten die daarin hangen geen drop zijn (Ja, drop met een omhulsel van chocola: ranzig). Dus ik heb naar hartenlust dropjes ingeslagen en ook een pak kroketten gekocht (eens zien was m’n hostfamilie ervan vindt). In ’t Winkeltje zat ook een klein café waar ik na een maand weg van huis te zijn ontzettend heb genoten van mijn broodje kroket. Het was echt even een momentje om mezelf weer in Nederland te wanen. ’t Winkeltje zat nou niet bepaald in een geweldige buurt (ergens verstopt tussen een industrieterrein en veel rommel op straat), maar zodra ik over de drempel stapte en Corry Konings met Ik krijg een heel apart gevoel vanbinnendoor de winkel galmde was ik dat alweer vergeten. De winkel was een kruising tussen een uit de kluiten gegroeide campingwinkel en een Amsterdamse souvenirshop, maar ik ben oprecht als ik zeg ervan genoten te hebben weer lekker “thuis” te zijn (al kon men in het cafeetje niet de rekening splitten, wat hier bekend staat als “Going Dutch”).

Na een week niet heel lekker te hebben gelapen moest op zaterdag de wekker weer vroeg gezet worden, want: surfkamp! Om 07.30 werden we opgehaald bij Central, om er vervolgens achter te komen dat we praktisch langs mijn huis reden en ik anderhalf uur langer had kunnen slapen. Gelukkig nog eventjes in de bus kunnen slapen voordat we aan het werk gezet werden bij Umina Beach. Na een ochtendje alleen maar van het board af te zijn gevallen en een lunch na binnen te hebben gewerkt, heb ik in de middag toch echt een aantal keren rechtop kunnen staan en dat was gaaaaaf!
Helaas kwam ik er in de avond achter goed verbrand te zijn en echt niet omdat ik me niet goed had ingesmeerd met zonnebrand. Inmiddels is dat bijna weggetrokken, maar tijdens het surfkamp heb ik nauwelijks kunnen slapen. Het slapen gebeurde trouwens niet bij Umina Beach, maar bij Anna Bay in een super leuk hostel (de veel te vele spinnen maakten het iets minder leuk)! De volgende ochtend zijn we met een aantal vroeg opgestaan om de zonsondergang te bekijken, maar helaas was het bewolkt en dus niks te zien. Een paar uur later was het alweer tijd om terug richting Sydney te gaan, maar niet voordat we een dolphincruise hadden gedaan! Een uur lang op een boot gelegen en dolfijnen langs zien zwemmen was echt super. Terug in Sydney zijn Lisa, Jacqueline, Bibi en ik spontaan naar de film gegaan. Het was een heel erg leuk weekend wat mij weer even heeft laten beseffen hoe geweldig het is om hier te zijn en te genieten van het leven. Dat ik op zondagavond een berichtje kreeg van m’n hostmom dat ik de volgende ochtend om 05.15 moest beginnen was ietsje minder, maar dat verliep allemaal heel erg goed gelukkig.

Dat was het weer voor deze blog, I hope you like it!

Liefs,

Eva